Włosi mają „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese, Polacy „(Nie)znajomych” Tadeusza Śliwy, a Finowie właśnie się doczekali „W co grają ludzie” – debiutu fabularnego reżyserki Jenni Toivoniemi. Koncepcja jest prosta – zbieramy grupę znajomych w zamkniętej przestrzeni, konfiskujemy im telefony, na stole kładziemy jedzenie oraz alkohol, i obserwujemy, co się wydarzy. Do mieszanki dodajemy fińskie białe noce, idylliczny krajobraz, odrobinę sentymentalizmu i szczyptę poczucia humoru. Wychodzi z tego całkiem miła i angażująca filmowa propozycja na czerwcowy wieczór.
Stało się! W najbliższy weekend - 16-18 lipca - rusza pierwsza edycja naszego Przeglądu kina Skandynawskiego w Muranowie. Tematem przewodnim tegorocznego wydarzenia będzie "kalejdoskop społeczny". Układając program chciałyśmy przede wszystkim zwrócić uwagę na różne odcienie Skandynawii i podyskutować z wciąż obecnymi, często niesłusznymi stereotypami na jej temat. Pokażemy Wam historie, które są blisko ludzi, pokazują codzienne życie bez upiększeń i dają nam niepowtarzalny wgląd w skandynawskie społeczeństwa. Zapraszamy do zapoznania się z filmami i wydarzeniami towarzyszącymi, które dla Was szykujemy i mamy nadzieję, że już niedługo zobaczymy się w kinie!
W swoim trzecim filmie fabularnym Grímur Hákonarson ponownie zabiera nas daleko od islandzkiej stolicy, żeby pokazać, jak wyglądają życie i bolączki mieszkańców prowincji. Malownicze widoki stanowią tylko piękne tło wydarzeń, które niewiele mają wspólnego z idyllicznymi obrazkami z przewodników turystycznych. Nierówności społeczne i system opresyjny widać tu jak na dłoni. Ale rewolucja jest blisko... i ma twarz kobiety.
„W biały, biały dzień, gdy nieba nie można odróżnić od ziemi, zmarli mogą mówić do tych, którzy wciąż żyją” – głosi islandzkie powiedzenie. W taki właśnie dzień Ingimundur zostaje wdowcem. Na ekranie widzimy jego zmagania z żałobą i z próbę znalezienia odpowiedzi na wciąż rodzące się pytania. Właśnie o radzeniu sobie ze stratą jest Biały, biały dzień, drugi pełnometrażowy film Hlynura Pálmasona, z niezwykłą kreacją Ingvara E. Sigurðssona, za którą otrzymał nagrodę w ramach sekcji Tygodnia Krytyki w Cannes. Z aktorem rozmawiamy o pracy nad postacią Ingimundura, współpracy z Pálmasonem, i o wyjątkowej więzi, jaką udało mu się stworzyć z debiutującą na ekranie dwunastoletnią Ídą Mekkín Hlynsdóttir.
Hasło przewodnie tegorocznej edycji to „z czułości do świata”. W programie znalazły się filmy traktujące o najbardziej palących problemach, z którymi mierzy się współczesny świat, w tym aż jedenaście produkcji wyreżyserowanych przez Skandynawów.
Wiecie, co łączy Batmana, Bonda i Biebera? Nie chodzi o bardzo oczywiste alfabetyczne związki. W czasie trwania swojej kariery wszyscy mieli okazję odbyć filmową przygodę na Islandii. Z różnym skutkiem. Nigdy nie była to jednak wina wyspy.
Nie bez przyczyny Szwedów nazywa się mistrzami nation brandingu. To kraj, który przez lata wypracował sobie niemal nieskazitelny międzynarodowy wizerunek, kojarzony z bardzo dobrą polityką równościową, tolerancją, otwartością, wyważeniem i niewyczerpanymi pokładami szczęścia. I choć w tym ładnym obrazku jest sporo prawdy, Szwecja, jak każdy kraj, boryka się z wieloma społecznymi i systemowymi problemami. Coraz wyraźniej widać radykalizację niektórych grup społecznych i dochodzących do głosu nacjonalistów. O tym, jak wygląda współczesna Szwecja i jakie procesy do tego doprowadziły, rozmawiamy z Wiktorią Michałkiewicz, autorką reportażu "Kraj nie dla wszystkich. O szwedzkim nacjonalizmie", który ukazał się na rynku nakładem Wydawnictwa Poznańskiego.