W swoim trzecim filmie fabularnym Grímur Hákonarson ponownie zabiera nas daleko od islandzkiej stolicy, żeby pokazać, jak wyglądają życie i bolączki mieszkańców prowincji. Malownicze widoki stanowią tylko piękne tło wydarzeń, które niewiele mają wspólnego z idyllicznymi obrazkami z przewodników turystycznych. Nierówności społeczne i system opresyjny widać tu jak na dłoni. Ale rewolucja jest blisko... i ma twarz kobiety.
Hasło przewodnie tegorocznej edycji to „z czułości do świata”. W programie znalazły się filmy traktujące o najbardziej palących problemach, z którymi mierzy się współczesny świat, w tym aż jedenaście produkcji wyreżyserowanych przez Skandynawów.
Włosi mają „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese, Polacy „(Nie)znajomych” Tadeusza Śliwy, a Finowie właśnie się doczekali „W co grają ludzie” – debiutu fabularnego reżyserki Jenni Toivoniemi. Koncepcja jest prosta – zbieramy grupę znajomych w zamkniętej przestrzeni, konfiskujemy im telefony, na stole kładziemy jedzenie oraz alkohol, i obserwujemy, co się wydarzy. Do mieszanki dodajemy fińskie białe noce, idylliczny krajobraz, odrobinę sentymentalizmu i szczyptę poczucia humoru. Wychodzi z tego całkiem miła i angażująca filmowa propozycja na czerwcowy wieczór.
Nie bez przyczyny Szwedów nazywa się mistrzami nation brandingu. To kraj, który przez lata wypracował sobie niemal nieskazitelny międzynarodowy wizerunek, kojarzony z bardzo dobrą polityką równościową, tolerancją, otwartością, wyważeniem i niewyczerpanymi pokładami szczęścia. I choć w tym ładnym obrazku jest sporo prawdy, Szwecja, jak każdy kraj, boryka się z wieloma społecznymi i systemowymi problemami. Coraz wyraźniej widać radykalizację niektórych grup społecznych i dochodzących do głosu nacjonalistów. O tym, jak wygląda współczesna Szwecja i jakie procesy do tego doprowadziły, rozmawiamy z Wiktorią Michałkiewicz, autorką reportażu "Kraj nie dla wszystkich. O szwedzkim nacjonalizmie", który ukazał się na rynku nakładem Wydawnictwa Poznańskiego.